Het leed van gehuwden, die geen kinderen kunnen krijgen, waarnaar zij verlangen, is zeer groot. Het is dáárom zo groot, omdat het voortbrengen van kinderen onder meer betekent een verwerkelijken van het huwelijk, een vormen van gezinsverband met toekomstmogelijkheden, een scheppen van ruimte naar de toekomst van eigen identificatie in het menselijk bestaan.
De homologe kunstmatige inseminatie biedt een oplossing, waaraan niet al te grote bezwaren verbonden zijn, al mag zij niet als een ideale oplossing gezien worden; pas na uitgebreid onderzoek in teamverband (niet alleen door de huisarts) mag hiertoe overgegaan worden.
De heterologe inseminatie gaat met zo vele psychologische gecompliceerdheden gepaard, dat slechts in noodgevallen hiertoe overgegaan mag worden en slechts dan wanneer de vele wegen biedende psychotherapie en de kracht van godsdienstige, geestelijke en ideële overtuigingen ten volle zijn beproefd.
Een algemene indicatie kan er nog niet gesteld worden. Ieder geval van kinderloosheid zal apart bezien moeten worden in al z'n facetten door een deskundig team van artsen, geestelijke verzorgers, jurist(en) en psychologen.
De donorinseminatie — hierbij haal ik Sdhellen aan — is een aangelegenheid belast met medisch-ethische, morele, psychologische, genealogische, civielrechtelijke en sociale bezwaren en vol met risicofactoren en conflictsituaties.