Dit boek is geschreven voor hulpverleners, familieleden en vrienden van mensen met een eetstoornis die geïnteresseerd zijn in de behandeling en het herstel van een eetstoornis. In hoofdstuk 1 beschrijft Noordenbos de criteria van eetstoornissen volgens dsm-5 en vergelijkt ze met criteria volgens dsm-iv-tr. In hoofdstuk 2 belicht zij de risicofactoren voor het ontstaan en in stand houden van eetstoornissen, met specifieke aandacht voor mannen en vrouwen. Verder bespreekt zij de overeenkomsten en verschillen tussen de eetstoornissen, met specifieke aandacht voor transdiagnostische mechanismen die de eetstoornissen (en hun comorbide stoornissen) delen.

In hoofdstuk 3 beschrijft de auteur – vanuit een stepped-caremodel – de aanpak van eetstoornissen: gaande van motiveren voor behandeling, naar (begeleide) zelfhulp(groepen), via internetbehandeling, naar residentiële behandeling en gedwongen opname. De voor- en nadelen van gedwongen opname en het gebruik van sondevoeding worden kritisch onder de loep genomen. Nieuw ten opzichte van de bestaande literatuur is de aandacht voor de kwaliteitscriteria voor behandelaars van mensen met een eetstoornis.

In hoofdstuk 4 staan de doelstellingen van de behandeling centraal. Noordenbos benadrukt dat naast de aanpak van het verstoorde eetgedrag, ook de psychosociale problemen (o.a. verstoord lichaamsbeeld, negatief zelfwaardegevoel, isolement) aangepakt dienen te worden om een (volledig) herstel mogelijk te maken. Daarnaast beschrijft zij de evidence-based behandelingen voor mensen met een eetstoornis, zoals interpersoonlijke therapie, multi-family therapy en cognitieve gedragstherapie. Ook andere benaderingen zoals cognitive remediation therapie (voor de aanpak van cognitieve inflexibiliteit), acceptatie- en commitmenttherapie/mindfulness en psychomotorische therapie passeren de revue in hoofdstuk 5.

Tot slot staat de auteur in het laatste hoofdstuk stil bij ‘herstel’, een unieke bijdrage van dit handboek! Zij stelt de vraag wanneer we bij mensen met een eetstoornis kunnen spreken van (gedeeltelijk) herstel. Wat zijn de noden van personen met een eetstoornis om deze los te laten? Zij durft de cijfers over herstel en terugval benoemen … en durft ook stil te staan bij de vraag hoelang het duurt alvorens men kan spreken van gedeeltelijk of volledig herstel. En wat na te streven bij mensen met een chronische eetstoornis? Tot slot worden tips gegeven om terugval te voorkomen en de kansen op herstel te maximaliseren.

Het boek is helder geschreven en biedt een frisse blik op kenmerken, achtergronden en behandeling van mensen met een eetstoornis. Vooral het perspectief op herstel wist mij erg te boeien … zonder dat de moeilijke thema’s zoals gedeeltelijk herstel en chroniciteit vermeden werden.

L. Claes