Het boekje 0%. Acht niet-drinkende alcoholisten vertellen hun verhaal neemt een bijzondere plaats in binnen de uitgebreide literatuur uit het veld van de verslavingszorg. Het is niet meer en niet minder dan de titel aangeeft. Men krijgt acht maal het oprechte verhaal van alcoholisten die op moment van optekening een kortere of langere periode nuchter zijn. Ze zijn allemaal in behandeling geweest bij Novadic-Kentron (netwerk voor verslavingszorg) in Eindhoven. Sommigen zijn ondertussen aan dit netwerk verbonden als hulpverlener. De verhalen zijn opgetekend en verzameld door Herm Kisjes die er werkzaam is als sociaalpsychiatrische verpleegkundige. Centraal in alle gesprekken stond de vraag: wat heeft je geholpen om te stoppen? Als gemene deler treden verschillende aspecten op de voorgrond. Ten eerste het kunnen herkennen, erkennen en accepteren van het alcoholprobleem. Ten tweede een positieve en vriendelijke benadering vanwege hulpverleners. Ten derde het werken aan de persoonlijkheid, waarbij men hulp leert toelaten, men minder eigenwijs is en men sociale vaardigheden ontwikkelt. Ten vierde gewoon kunnen praten. Ten vijfde iets gaan doen: structuur en ritme in het dagelijkse leven brengen. En tot slot zijn verantwoordelijkheid nemen en kiezen voor een nuchter leven. Na de verhalen volgt beknopt uitleg over verslaving, lichamelijke en geestelijke afhankelijkheid, gewenning en ontwenning en een verklarende lijst van veelgebruikte termen (aa, terugval, zucht, korsakovsyndroom). Deze lijst is te beperkt en duidelijk gericht op Nederland. Het nawoord van prof.dr. Cor A.J. de Jong is, zoals het hele boekje, gedrenkt in het biopsychosociale model. Hij benadrukt, terecht, dat verslaving een hersenziekte noemen niet betekent dat patiënten niet zelf hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Hij onderstreept verder dat hulpverleners patiënten hun verhaal moeten laten vertellen. Het boekje ademt een realistische maar hoopvolle sfeer uit en is alleszins aanbevelenswaardig voor alle hulpverleners binnen de verslavingszorg evenals voor de geïnteresseerde patiënt.

E. Ceysens