Dit boek biedt de geïnteresseerde lezer een overzicht van de actuele ontwikkelingen rond de begrippen 'risicotaxatie' en 'risicomanagement'. Het risicogestuurde handelen overheerst vandaag de dag in de forensische psychiatrie, maar ook de nietforensische psychiater wordt regelmatig geconfronteerd met inschattingsvragen betreffende de gevaarlijkheid van al dan niet gedwongen opgenomen patiënten. Webster en Hucker geven ook aan die populatie aandacht, bijvoorbeeld door in te gaan op het groots opgezette prospectieve MacArthur- onderzoek, dat een duizendtal psychiatrische patiënten volgde na hun ontslag uit een acute psychiatrische dienst. Aan de hand van deze en andereonderzoeken bespreken de redacteuren de belangrijkste risicofactoren waar men als clinicus rekening mee moet houden. Zij gaan dieper in op de relatie van psychische stoornis met gevaarlijkheid en laten hierbij de belangrijkste psychiatrische ziektebeelden de revue passeren. Er wordt relatief weinig aandacht geschonken aan het thema 'psychopathie', een begrip dat toch niet meer weg te denken is in de hedendaagse forensische psychiatrie. Aparte hoofdstukken worden gewijd aan zedendelinquenten (een zeer beknopt, maar interessant overzicht van Karl Hanson) en partnermishandelaars. De steeds terugkerende waarschuwing om terughoudend te zijn tegenover het gebruik van klinische oordelen bij het voorspellen van toekomstig (crimineel) gedrag loopt als een rode draad door het boek. De redacteuren proberen de lezer handvatten aan te reiken om hun inschattingen te verbeteren. Hierbij belanden zij onvermijdelijk bij de bespreking van de twee belangrijkste empirische methoden, namelijk de actuariële methode en de gestructureerde klinische methode. Er wordt uitgebreid aandacht geschonken aan de weinig productieve strijd die er tussen aanhangers van beide methoden gaande is. Enerzijds betreuren de redacteuren deze ontwikkeling, die zij vergelijken met een voetbalmatch, maar anderzijds kan Webster als fervent aanhanger en auteur van diverse gestructureerde klinische instrumenten zijn voorkeur niet onder stoelen of banken steken. Spijtig genoeg worden de actuariële instrumenten hierdoor stiefmoederlijk behandeld. Al met al is dit een interessant boek voor collega's die weinig bekend zijn met het onderwerp en die zich snel en efficiënt op de hoogte willen stellen van recente ontwikkelingen op het gebied van risicobepaling en -hantering. Het boek is vlot leesbaar en laat juridische en statistische beschouwingen grotendeels achterwege. Door gebruik te maken van toegevoegde noten en een uitgebreide bibliografie geeft het daarnaast wel toegang tot uitgebreidere informatie. Specialisten zullen in dit boek misschien minder hun gading vinden, zeker als zij al de eerdereversie uit 2003 met als titel Release decision making gelezen hebben. Fundamenteel hebben de redacteuren in deze herziene versie weinig aan de inhoud veranderd.

I. Jeandarme