In aansluiting aan Querido kan men zeggen, dat de klinische

psychiatrie nieuwe evenwichten tracht te vinden tussen individu

en maatschappij door het accent te leggen op de behandeling van

het individu — ook al ziet men deze niet los van zijn relaties.

Men probeert de verhouding individu-gemeenschap door vooral

„psychische middelen' te herstellen.

De geestelijke gezondheidszorg daarentegen gaat uit van het

milieu en wil de geestelijke gezondheid in het collectivum in

optimale zin veranderen in de verwachting dat een minimum

aantal geestesstoornissen voorkomt.

De sociale psychiatrie tenslotte richt haar methoden op de onderlinge

relatie en wisselwerking tussen individu en gemeenschap.

Zij tracht juist nieuwe evenwichten op te bouwen gezien de mogelijke

veranderbaarheid van beiden.