samenvatting Grondslagendiscussies in de psychiatrie vertonen een herhaling van zetten. In de confrontaties tussen natuurwetenschappelijke, hermeneutisch-fenomenologische en maatschappijkritische verklaringskaders komen weliswaar op inhoudsniveau nieuwe inzichten naar voren, maar op het niveau van de meest basale vooronderstellingen valt nauwelijks beweging te bespeuren. In dit artikel wordt deze patstelling geanalyseerd aan de hand van de ontologische basisschema's die aan de verschillende kaders ten grondslag liggen en wordt gepoogd de discussies een stap verder te brengen met behulp van de notie 'ontologische complexiteit'. Uiteindelijk wordt betoogd dat existentiële en morele leerprocessen aan de kant van psychiaters (en in de omgeving van hun patiënten) voor het beroep minstens zo belangrijk zijn als empirisch-analytische kennis en het methodische en farmacologische instrumentarium van de psychiatrie.