achtergrond Gereguleerde dosisreductie als behandelmethode voor het staken van chronisch benzodiazepinegebruik is nooit vergeleken met het natuurlijke beloop van chronisch benzodiazepinegebruik. Bovendien is de meerwaarde van een psychotherapie bij staken van benzodiazepinegebruik nooit onderzocht in een gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek.
doel Het evalueren van de effectiviteit en uitvoerbaarheid in de huisartspraktijk van gereguleerde dosisreductie met en zonder gelijktijdige cognitieve gedragstherapie (cgt) in groepsverband.
methode Honderdtachtig chronische benzodiazepinegebruikers die hun gebruik niet op eigen kracht konden staken, werden gerandomiseerd verdeeld over drie groepen: gereguleerde dosisreductie; gereguleerde dosisreductie met groeps-cgt; en reguliere huisartsenzorg.
resultaten Met behulp van gereguleerde dosisreductie staakten significant meer patiënten (62%) het benzodiazepinegebruik volledig dan in de controlegroep (21%). Aanvullende groeps-cgt verhoogde de succeskans van gereguleerde dosisreductie niet. Het voornemen tot deelname aan het dosisreductieprogramma motiveerde 1 op de 5 patiënten om hun gebruik alsnog op eigen kracht te staken. Noch het staken, noch het type interventie had invloed op het psychisch functioneren. Beide interventieprogramma's waren goed uitvoerbaar in de eerste lijn, hoewel slechts 17% van de 1036 in aanmerking komende benzodiazepinegebruikers toestemming gaf voor deelname aan het onderzoek. conclusie Gereguleerde dosisreductie is een effectieve strategie om gemotiveerde chronische benzodiazepinegebruikers in de eerste lijn te helpen hun gebruik te staken. Aanvullende groepscgt heeft geen meerwaarde op korte termijn. Follow-uponderzoeken met aandacht voor terugval zijn essentieel voor een definitief oordeel.