Bij het ontstaan van psychopathologie spelen biologische, psychologische en omgevingsfactoren een rol. Cultuur en omgevingsfactoren kunnen oorzaak zijn van psychopathologie. Maar cultuur oefent ook invloed uit op de fenomenologie van met name niet-organische functionele psychopathologie. Cultuur is daarom ook pathoplastisch. Behandelaren moeten daarmee rekening houden bij de diagnostiek, de classificatie en de behandeling van met name patiënten die uit een andere (sub)cultuur komen dan de hunne. Vooral dan is een tweesporenbeleid nodig. Behalve een deskundige biomedische benadering, voor zover geïndiceerd, heeft de patiënt ook recht op een verstehende benadering, afgestemd op zijn cultuurgebonden opvattingen over ziekte, ziektegevoel, ziektegedrag en rolverhoudingen tussen patiënt en arts. Onvoldoende aandacht voor deze laatste aspecten vergroot het risico dat behandelingen uiteindelijk toch mislukken door gebrek aan compliance en therapietrouw van de patiënt.