In dit artikel wordt ingegaan op andere toepassingsmogelijkheden voor rectiolen binnen de klinische psychiatrie, en wel bij patiënten bij wie meer gebruikelijke toedieningsvormen niet mogelijk zijn. Aan de hand van twee patiëntenvoorbeelden worden de resultaten beschreven en worden de fysiologie van het rectum, de farmacokinetiek en enige bestaande toepassingen voor rectiolen besproken, waarna wordt ingegaan op reacties van andere door ons behandelde patiënten en van de verpleging. Concluderend kan worden gesteld dat de resultaten identiek bleken als bij orale toepassing van de gebruikte psychofarmaca en dat bijwerkingen zich niet voordeden. Nader onderzoek bij groter aantallen patiënten en met andere psychofarmaca wordt van belang geacht.