De kritiek op de bestaande psychiatrische classificatiesystemen is in de laatste decennia voortdurend toegenomen. Vanuit een theoretisch gezichtspunt zijn drie belangrijke bezwaren te noemen. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid is te laag, de patiënten binnen een diagnostische klasse zijn vaak heterogeen in plaats van homogeen voor wat betreft hun ziektekenmerken, en de predictieve validiteit is onvoldoende. In dit artikel wordt gesteld dat deze onvolkomenheden voortkomen uit het feit dat de meeste classificaties slechts een beperkt aantal archetypen van psychiatrische ziekte bevatten, welke onvoldoende overeenkomen met de klinische realiteit. Classificatiesystemen zouden daarentegen gebaseerd moeten zijn op een breed scala aan gegevens, verzameld op een basaal niveau. Deze brokstukjes informatie zouden vervolgens gecombineerd moeten worden in prototypen, waarbij een polythetische in plaats van een monothetische benadering wordt gebruikt. Omdat de (probabilistische en niet deterministische) wijzen van combineren afhankelijk zullen zijn van de doeleinden zal dit resulteren in een serie classificaties, die echter alle zijn gebaseerd op dezelfde basale informatie. Een meerassig systeem voor gegevensverzameling wordt voorgesteld. Deze prototypische kernclassificatie kan waardevol zijn voor gebruik in de klinische praktijk. Ze is echter vooral bruikbaar bij wetenschappelijk onderzoek op het terrein van de psychiatrie en bij de evaluatie van het systeem voor geestelijke gezondheidszorg.