achtergrond In de laatste jaren stijgt de prevalentie van autismespectrumstoornissen (ass). In een recente Amerikaanse studie is er sprake van een prevalentie van 1%. Los van het feit dat voor de stijging van de prevalentie zeker verklaringen kunnen worden gevonden, is het van belang steeds kritisch te zijn op de betrouwbaarheid van onze diagnostiek. Hierbij moeten we niet alleen oog hebben voor waar de afkapwaarde ligt bij een dimensionele benadering van ass, maar ook voor de intrinsieke betrouwbaarheid van onze diagnostiek, juist bij een zich zo grillig presenterend klinisch beeld als ass. Zo hechten we veel waarde aan het één-op-ééncontact in het (psychiatrisch) onderzoek als middel om de diagnose (definitief) te stellen. Hierbij wordt de invloed van 'de context' niet altijd meegewogen. De mate waarin (symptomen van) autismespectrumstoornissen zichtbaar worden is namelijk sterk afhankelijk van de context. In deze discussiegroep richten we ons op de wijze waarop contextuele factoren het psychiatrisch en neuropsychologisch onderzoek bij kinderen en volwassenen kunnen beïnvloeden. Het begrip contextuele validiteit (van onderzoeksmethoden) wordt hierbij besproken.
stellingen 1. In veel situaties is de ecologische validiteit van onze onderzoeksmethoden te weinig betrouwbaar. 2. Het standaard (kinder) psychiatrisch onderzoek (één op één in een gestructureerde situatie) is bij het vaststellen van ass vaak onbetrouwbaar. 3. Bij de interpretatie van individuele onderzoeken van kinderen en volwassenen dient altijd een inschatting van de ecologische validiteit vermeld te worden. 4. De ontwikkeling van (virtuele), ecologisch valide onderzoeksmethoden is de enige oplossing om tot het meewegen van contextvariabelen te komen.
leerdoelen Aan het eind van de sessie zijn de deelnemers in staat het belang van context in relatie tot de presentatie van ass bij een patiënt te herkennen. Zij worden dan geacht het belang van een goede ecologische validiteit van onderzoeksmethoden bij ass te onderkennen.